Het einde van 2018 komt in zicht. Nog even en we zingen liedjes voor de schoorsteen, en staan oliebollen weg te happen in het aanzien des vuurpijls. Zeker met de fusie nog vol aan de gang, tijd om eens te kijken wat er in 2018 allemaal gebeurde, en hoe we straks het jaar af gaan sluiten.
Het zal een oud&nieuw viering geweest zijn, vermoedelijk in het jaar 2015. Alle kopstukken van Stichting Youngtimer en Stichting Standaard Streekbus waren bij elkaar gekomen in de Drents-Friese bossen om het nieuwe jaar te begroeten. Tijdens het smeren van een toosje met kipkerrie salade, kwam men op het idee om ooit eens samen te gaan als 1 museum. Of het nou de kipkerrie was, of de goedkope bubbels, de volgende dag konden we het ons allemaal herinneren. Waarom weten we niet meer precies, maar op nieuwjaarsdag besloten we naar Duitsland te gaan. Alsof het in Nederland al niet koud genoeg was. Kennelijk konden we ons warmen aan de gedachte van een ooit uit te voeren fusie.
Begin 2018 was het dan zo ver, we hadden het er nu zo vaak over gehad dat het maar moest gebeuren. De cultuur sluit aan, de mensen vinden elkaar aardig, de bussen passen goed bij elkaar. Allemaal ingrediënten voor een goede museale mix. Eigenlijk is het allemaal vrij geruisloos gegaan. 1 oktober kwam, en inmiddels zijn we halverwege de maand. De administratie is op orde, de kentekens zijn allemaal in 1 kluis verzameld en u kijkt naar een nieuwe website. Nog wel wat leeg, maar zo gaat het met fusies. Het duurt even voordat er weer een plantje in de vensterbank staat.
Met bussen zijn we ook druk. De 2751 heeft na jaren van stilstand weer een hoop aandacht gekregen. Zelfs de RDW werd vereerd met een bezoek. Echter bleek een scheur in een veerrpakket achter boosdoener en genoeg voor afkeur. 1 pakket vervangen gaat nog wel, maar we willen ze alle 4 doen. De andere 3 zijn namelijk ook niet om over naar huis te faxen (we zijn modern). Iets voor het voorjaar, maar het komt goed.
De GVU 378 (ook nieuw in de stal) bleek na 20 jaar stilstand ook tol te hebben betaald. Linksachter was een hele hoek weggerot. Vanaf de hoek achter, tot net voor het achterwiel was alles weg. Inmiddels zit alles er weer in (nieuw staal, nieuwe beplating) maar stellen we een APK uit tot begin 2019.
Verder hebben we natuurlijk de presentatie gehad van de 1451, de eerste ambassador van de syntus, de eerste museale ambassador en ook nog eens de jongste museumbus van Nederland. Die laatste titel zal hij wel eens kwijtraken, de eerste 2 niet.
Voor bus 3821 ligt er al geruime tijd een nieuwe motor klaar, en het zou dan ook maar zo kunnen dat die binnenkort opeens onder een bus hangt.
Bus 110 en 478 (het is bijna een setje) hebben afgelopen jaar een makkie gehad. APK erop, beetje rijden, beetje filters wisselen, beetje vet pompen, beetje rijden, wassen, vloer dweilen, beetje rijden, diesel tanken, lekker droog binnen staan, beetje rijden, enz. Behalve het normale onderhoud hebben deze 2 wagens gewoon lekker meegereden afgelopen jaar. 30 september mochten ze zelfs nog de heuse lijndienst op. In Almere welteverstaan. Lijn M15 (Museumlijn 15) was de hele dag toneel van deze oud-gedienden.
Bus 4408 ondergaat momenteel een remmen revisie, en zal nieuw plaatwerk om zijn kont krijgen.
Bus 2311 staat momenteel op de schilderafdeling, iets met verf. U hoort het, er klinkt een verassing in mijn terughoudende toon.
Ik ga niet van al onze bussen een opsomming maken, de volgende keer schrijf ik weer over andere wagens. Wel kan ik vast een heel klein tipje van een sluiertje oplichten dat we stiekem in een hoekje van één van onze stallingen nog een bus hebben neergezet waarvan we begin 2019 wel gaan vertellen welke het is. Spannend!
De komende weken zijn er nog diverse ritten, zodat onze schoonheden nog even aan het herfstpalet kunnen bijdragen met hun mooie kleuren.
In de eerste week van november rijden we traditioneel de laatste rit van het jaar samen met onze zuster organisatie, SHD te Amersfoort. Daarna staan alle wagens veilig opgeborgen. Het is wel eens gebeurt, dat we een bus net hadden weggezet na de laatste rit, en de eerste strooiauto zagen. Volgens mij wachten ze gewoon netjes op ons. En zo hoort het!
Tot het volgende bulletin!